Oznakowanie ekologiczne EcoLabel
Jedną z istotnych polityk prowadzonych przez Unię Europejską jest polityka zrównoważonej konsumpcji i produkcji, stawiającej sobie za cel ograniczenie negatywnego oddziaływania wzorców produkcji i konsumpcji na środowisko, zdrowie, klimat i zasoby naturalne. Jej elementem jest program oznakowania ekologicznego Unii Europejskiej, który został unowocześniony dzięki rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 – weszło ono w życie w lutym bieżącego roku.
Celem programu oznakowania ekologicznego UE jest promocja produktów charakteryzujących się wysokim poziomem efektywności ekologicznej, jaki daje się osiągnąć produktom na rynku Wspólnoty. Co jest także podyktowane potrzebą zapewnienia wszystkim obywatelom Wspólnoty dostępu do jak najzdrowszych i najbardziej jakościowych produktów, o wysokim poziomie ekologiczności.
Oznakowanie ekologiczne ma dotyczyć wszystkich towarów i usług, które są dostarczane na terytoriom Unii Europejskiej do celów dystrybucji, konsumpcji lub użytkowania za opłatą lub nieodpłatnie. Jednocześnie rozporządzenie zwiera informację o kategoriach produktów, które nie mogą zostać objęte oznakowaniem. Chodzi tu o produkty lecznicze stosowane u ludzi, weterynaryjne produkty lecznicze oraz wyroby medyczne jakiegokolwiek rodzaju.
Kryteria oznakowania ekologicznego UE (którego materialnym przejawem jest nowe europejskie logo EcoLabel) opierają się na efektywności ekologicznej produktów i uwzględniają najnowsze strategiczne cele Wspólnoty w dziedzinie środowiska. Poza tym wprowadzono obowiązek, iż mają one być określane na podstawie danych naukowych z uwzględnieniem całego cyklu życia produktów. Dla porządku należy wyjaśnić, iż przez efektywność ekologiczną rozumie się wyniki zarządzania przez producenta tymi właściwościami produktu, które mają wpływ na środowisko.
Ważne jest również to, że europejskie logo EcoLabel, mające promować wyroby, charakteryzujące się wysoką jakością środowiskową i zdrowotną, nie może być przyznawane towarom zawierającym substancje lub preparaty toksyczne, stwarzające zagrożenie dla środowiska, rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość. Aby zapewnić lepsze funkcjonowanie systemu oznakowania ekologicznego Komisja Europejska na mocy rozporządzenia ustanowiła Komitet Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego (KUEOE), składający się z przedstawicieli jednostek właściwych wszystkich państw członkowskich. Jego głównym zadaniem jest uczestniczenie w opracowywaniu i zmianach kryteriów oznakowania ekologicznego UE oraz we wszelkich przeglądach wdrażania tego programu. Ponadto posiada funkcje doradcze wobec Komisji Europejskiej w dziedzinach związanych z oznakowaniem ekologicznym, a w szczególności wydaje zalecenia dotyczące minimalnych wymogów w zakresie efektywności ekologicznej. Jednostki właściwie dla oszczególnych państw członkowskich są powoływane w ramach ministerstw i są odpowiedzialne za wykonywanie zadań dotyczących oznakowania ekologicznego. W Polsce funkcję jednostki właściwiej w związku z wykonywaniem zadań z programu oznakowania ekologicznego UE pełni Polskie Centrum Badań i Certyfikacji S.A.
Komisja Europejska, państwa członkowskie, jednostki właściwe oraz inne zainteresowane strony mogą również same inicjować prace związane z opracowywaniem lub zmianą kryteriów oznakowania ekologicznego UE oraz kierować takimi pracami po konsultacji z KUEOE. W przypadku, kiedy takie prace zostały powierzone innym zainteresowanym stronom, pojawia się automatycznie wymóg, aby takie podmioty legitymowały się odpowiednią, fachową wiedzą na temat danego produktu. Dlatego też preferuje się, aby prace były wykonywane przez konsorcja składające się z więcej niż jednej grupy interesu.
Rozporządzenie 66/2010 zawiera również aspekt proceduralny tzn. określa zasady opracowywania projektu kryteriów oznakowania ekologicznego. Ważnym elementem procedery jest ustalanie przez Komisję Europejską środków w celu określenia szczegółowych kryteriów oznakowania ekologicznego UE dla każdej z grup produktów, wskazanych w projekcie. Środki, o których mowa przede wszystkim określają wymogi oceny zgodności poszczególnych produktów z kryteriami oznakowania ekologicznego UE. Wwskazują, dla każdej grupy produktów, trzy kluczowe dla środowiska cechy produktu opatrzonego oznakowaniem ekologicznym, które mogą znaleźć się na dodatkowej etykiecie europejskiego logo EcoLabel. Określają dla każdej grupy produktów stosowny okres obowiązywania kryteriów i wymogów oceny oraz określają dozwolony stopień zmienności produktu w okresie obowiązywania kryteriów.
Podmiot, który chce używać logo EcoLabel musi złożyć stosowny wniosek, przy zachowaniu określonych w rozporządzeniu zasad, do określonej jednostki właściwiej.
Ponadto nałożono na państwa członkowskie i Komisję Europejską, przy współpracy z KUEOE, obowiązek podejmowania działań w celu promowania używania oznakowania ekologicznego UE m.in. poprzez kampanie informacyjne i edukacyjne, skierowane do konsumentów, producentów, wytwórców, sprzedawców hurtowych, sprzedawców detalicznych oraz ogółu społeczeństwa. Rozporządzenie przewiduje również regularną wymianę informacji i doświadczeń pomiędzy jednostkami właściwymi państw członkowskich, a wszystko po to, by zapewnić jak najbardziej spójne wdrażanie systemu oznakowania ekologicznego EcoLabel.
Zaloguj się Logowanie