Wspólne oświadczenie państw Trójkąta Weimarskiego w sprawie reformy wspólnej polityki rybołówstwa
Niemcy, Polska i Francja,
zdecydowanie zaangażowane na rzecz zrównoważonej eksploatacji zasobów rybnych i ochrony europejskiego sektora rybołówstwa z całą jego różnorodnością,
odnotowując zróżnicowanie praktyk rybołówczych i sposobów zarządzania na szczeblu Unii Europejskiej; oraz fakt, że należy zachować to zróżnicowanie i odpowiednio je uwzględniać,
potwierdzając swoje zaangażowanie na rzecz ambitnej reformy wspólnej polityki rybołówstwa opartej na zasadzie zrównoważonego rozwoju i mającej na celu osiągnięcie maksymalnego, podtrzymywalnego połowu w ramach ekologicznego zarządzania rybołówstwem,
chcąc pracować wspólnie na rzecz aktywnego udziału w dyskusjach dotyczących przyszłych kierunków wspólnej polityki rybołówstwa:
1. Ponownie wyrażają swoje przywiązanie do podstawowych filarów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności rozdziału całkowitych dopuszczalnych połowów zgodnie z zasadą względnej stabilności, którą należy potwierdzić, a także systemu zarządzania kwotami krajowymi i utrzymania silnego wymiaru zewnętrznego,
2. Angażują się w tym kontekście na rzecz systemu kwot jako głównego systemu, nie naruszając szczególnych systemów obowiązujących w Morzu Śródziemnym i w terytoriach zamorskich i mając na uwadze fakt, że nie sprawdziły się systemy ukierunkowane wyłącznie na nakład,
3. Podkreślają swoje przywiązanie do środków służących zwiększeniu selektywności połowów, ochronie gatunków niebędących celem połowów i unikaniu odrzutów,
4. Przypominają o zbiorowym i niezbywalnym charakterze zasobów rybnych, co nie jest kompatybilne ze wspólnotowym rynkiem indywidualnych przenoszalnych kwot, przy czym przenoszenie uprawnień połowowych powinno pozostać w kompetencji państw członkowskich,
5. Podkreślają rozszerzenie wieloletniego zarządzania na inne łowiska, co wpisuje się w ramy podejścia ekologicznego i musi zwłaszcza przyczynić się do zapewnienia rybakom pewnego środowiska ekonomicznego,
6. Opowiadają się za uproszczonym zarządzaniem wspólną polityką rybołówstwa na rzecz wypracowania środków technicznych i zarządzania na szczeblu regionalnym, opartym na wzmocnionym stosowaniu zasady pomocniczości, zwiększonym udziale różnych podmiotów na szczeblu każdego łowiska, wzmocnieniu regionalnych komitetów doradczych w jak największym stopniu, na jaki pozwalają Traktaty,
7. Uważają, że obecne regulacje dotyczące dostępu państw członkowskich do wód w obrębie dwunastu mil morskich sprawdzają się i należy je kontynuować,
8. Podkreślają wagę, jaką przywiązują do reformy wspólnej organizacji rynków, która powinna przyczynić się do wzmocnienia organizacji producentów, zapewnić warunki sprawiedliwego handlu, sprawnego funkcjonowania rynków, lepszego informowania konsumentów na temat jakości i pochodzenia produktów rybołówstwa i akwakultury oraz stworzenia europejskich ram certyfikacji i oznakowania ekologicznego produktów rybołówstwa i akwakultury,
9. Zaznaczają swoje przywiązanie do utrzymania europejskiego instrumentu finansowego na rzecz rybołówstwa i akwakultury, który powinien w szczególności przyczynić się do dostosowania floty, jak również do promowania innowacji zwłaszcza z myślą o poprawie warunków pracy rybaków, rozpowszechniania praktyk zrównoważonego rybołówstwa i zachowania tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego bez uszczerbku dla przyszłej perspektywy finansowej,
10. Przypominają o znaczeniu zwiększenia wiedzy naukowej na temat ekologicznego zarządzania zasobami, które wiąże się ze zwiększeniem europejskich środków finansowych i z potrzebą promowania zintensyfikowania dialogu między środowiskami naukowymi a rybakami,
11. Podkreślają konieczność dalszego skoordynowania działań między wspólną polityką rybołówstwa a pracami podejmowanymi z myślą o polityce morskiej zintegrowanej na szczeblu europejskim.
/Ministerstwo Rolnictwa
Zaloguj się Logowanie