Wydobycie złóż wg nowych norm

• Tweet
• Pin It

Nowe przepisy zaproponowane przez Komisję Europejską mają zagwarantować, że podczas wydobywania ropy i gazu z podmorskich złóż w całej UE stosowane będą najwyższe normy w zakresie bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska.

Prawdopodobieństwo wystąpienia poważnego wypadku na platformach wiertniczych położonych na wodach europejskich pozostaje niepokojąco duże. Dzięki wprowadzeniu zaostrzonych przepisów w zakresie bezpieczeństwa możliwe jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia takiego wypadku do absolutnego minimum. Wcześniejsze opracowanie skutecznego planu działania na wypadek awarii umożliwi znaczne zmniejszenie szkód wyrządzonych środowisku i gospodarce stref przybrzeżnych. Z tego względu Komisja Europejska zaproponowała w dniu dzisiejszym nowe przepisy, które zagwarantują, że podczas wydobywania ropy i gazu z podmorskich złóż w całej UE stosowane będą najwyższe normy w zakresie bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska.

– Obecnie ropa naftowa i gaz ziemny wydobywane są w Europie głównie na morskich platformach wiertniczych, często w trudnych warunkach geologicznych i geograficznych. Ze względu na rosnące zapotrzebowanie na energię, nasze podmorskie złoża ropy i gazu będą nam bardzo potrzebne. Musimy jednak zapobiegać takim wypadkom, jak awaria platformy wiertniczej Deepwater Horizon w Zatoce Meksykańskiej. Konieczność stosowania najlepszych praktyk w naszym przemyśle wiertniczym jest niepodważalna. Przedstawiony w dniu dzisiejszym wniosek stanowi istotny krok w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa eksploatacji podmorskich złóż ropy i gazu, z korzyścią dla obywateli i środowiska – oświadczył komisarz ds. energii Günther Oettinger.

– Wyciągnęliśmy wnioski z ubiegłorocznej katastrofy na platformie Deepwater Horizon. Przedstawione w dniu dzisiejszym rozporządzenie umożliwi zapobieganie takim kryzysom w przyszłości na wszystkich wodach morskich, które podlegają jurysdykcji państw członkowskich UE. Zwiększenie poziomu bezpieczeństwa to dobra wiadomość nie tylko dla środowiska, ale również dla przemysłu wiertniczego, który będzie mógł prowadzić działalność w oparciu o przewidywalne ramy. Wypadki, które miały miejsce w przeszłości, potwierdzają, iż sprawdza się tutaj zasada: lepiej zapobiegać niż leczyć – dodał komisarz ds. środowiska Janez Potočnik.

W nowym projekcie rozporządzenia przedstawiono jasne zasady, które obejmują cały cykl wszystkich działań poszukiwawczo-wydobywczych, począwszy od etapu projektowania instalacji służących do wydobywania ropy lub gazu, a skończywszy na ich ostatecznym usunięciu. Pod nadzorem krajowych organów regulacyjnych europejska branża wiertnicza będzie zobowiązana do regularnej oceny i ciągłego zaostrzania norm dotyczących bezpieczeństwa morskiej działalności wiertniczej. To nowe podejście umożliwi przeprowadzanie europejskiej oceny ryzyka, która w każdej ze swych kolejnych wersji będzie uwzględniać pojawienie się nowych technologii, nowej wiedzy i nowych zagrożeń. W ramach oceny ryzyka wprowadzono wymogi dotyczące skutecznego zapobiegania i reagowania w przypadku wystąpienia poważnej awarii:

- Wydawanie licencji. Organy ds. wydawania licencji w państwach członkowskich będą musiały dopilnować, aby poszukiwanie i wydobywanie ropy i gazu na europejskich wodach prowadzone było wyłącznie przez podmioty posiadające wystarczające zaplecze techniczne i finansowe, które jest niezbędne do zapewnienia zarówno bezpieczeństwa morskiej działalności wydobywczej, jak i odpowiedniej ochrony środowiska.

- Niezależni inspektorzy. Rozwiązania techniczne przedstawione przez operatora, które mają krytyczne znaczenie z punktu widzenia bezpieczeństwa instalacji, muszą zostać zweryfikowane przez niezależną stronę trzecią przed uruchomieniem instalacji, a następnie w regularnych odstępach w trakcie jej eksploatacji.

- Obowiązkowe przygotowanie planów awaryjnych ex ante. Przed rozpoczęciem działalności poszukiwawczej lub wydobywczej przedsiębiorstwa będą musiały przygotować sprawozdania dotyczące poważnych zagrożeń instalacji wiertniczych, w których przedstawiona będzie ocena ryzyka i plan działania na wypadek awarii. Sprawozdania te będą musiały być przedkładane władzom krajowym, które po ich zaakceptowaniu będą odpowiedzialne za wydanie zgody na rozpoczęcie działań.

- Inspekcje. Niezależne krajowe właściwe organy ds. bezpieczeństwa instalacji wiertniczych będą sprawdzać, czy działania prowadzone na odwiertach i platformach są zgodne z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa, ochrony środowiska i przygotowania na wypadek awarii. Jeśli dane przedsiębiorstwo nie spełni minimalnych norm, właściwy organ będzie zobowiązany do podjęcia działań służących egzekwowaniu przepisów oraz/lub do nałożenia sankcji; operator może nawet zostać zmuszony do wstrzymania działań wiertniczych lub wydobywczych.

- Przejrzystość. Obywatele będą mieć dostęp do porównywalnych informacji dotyczących realizacji wymogów przez przemysł oraz działań prowadzonych przez właściwe organy krajowe. Informacje te będą publikowane na stronach internetowych tych organów.

- Reagowanie kryzysowe. Przedsiębiorstwa będą zobowiązane do przygotowania planów reagowania kryzysowego w oparciu o oceny ryzyka dla odwiertów i platform oraz do zarezerwowania odpowiedniej ilości środków na wprowadzenie tych planów w życie, jeżeli zajdzie taka konieczność. Państwa członkowskie będą również zobowiązane do pełnego uwzględniania tych planów podczas prac nad krajowymi planami reagowania kryzysowego. Plany te będą okresowo testowane przez przedstawicieli przemysłu i władz krajowych.

- Odpowiedzialność. Przedsiębiorstwa naftowe i gazowe pozostają w pełni odpowiedzialne za szkody środowiskowe wyrządzone chronionym gatunkom morskim i ich naturalnemu środowisku. Jeśli chodzi o zanieczyszczenie wody, strefa geograficzna zostanie rozszerzona i będzie obejmować wszystkie wody morskie UE, łącznie z wyłączną strefą ekonomiczną (do ok. 370 km od brzegu) i szelfami kontynentalnymi, nad którymi sprawują jurysdykcję nadbrzeżne państwa członkowskie. Jeśli chodzi o szkody wyrządzone w wodach obecne ramy prawne UE ograniczają odpowiedzialność za środowisko tylko do wód terytorialnych (ok. 22 km od brzegu).

- Współpraca międzynarodowa. Aby zapewnić stosowanie najwyższych norm bezpieczeństwa na całym świecie, Komisja będzie współpracować ze swoimi międzynarodowymi partnerami.

- Unijna grupa organów ds. działalności wiertniczej. Współpraca między inspektorami ds. działalności wiertniczej z państw członkowskich zagwarantuje skuteczną wymianę najlepszych praktyk oraz przyczyni się do rozwoju i poprawy norm bezpieczeństwa.

Ropa naftowa i gaz ziemny wydobywane są z dna morskiego w Europie od lat siedemdziesiątych XX wieku. Obecnie ponad 90 % ropy i 60 % gazu wytwarzanego w UE i Norwegii pochodzi z działalności wiertniczej. Na wodach europejskich eksploatowanych jest ponad 1000 morskich instalacji wiertniczych służących do wydobywania ropy i gazu. Choć działalność wydobywcza koncentruje się głównie w rejonie Morza Północnego, a większość ropy pochodzi ze Zjednoczonego Królestwa i z Norwegii, w innych rejonach przybrzeżnych w UE również wzbudza ona duże zainteresowanie – już 13 państw członkowskich (Zjednoczone Królestwo, Niderlandy, Dania, Niemcy, Irlandia, Włochy, Hiszpania, Grecja, Rumunia, Bułgaria, Polska, Malta i Cypr) wydało licencje na wydobywanie ropy i gazu na obszarach morskich.

W poszczególnych państwach w przemyśle wiertniczym stosuje się różne normy dotyczące ochrony środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa. Obecnie prawodawstwo unijne nie obejmuje wszystkich aspektów wydobywania ropy i gazu na obszarach morskich, a przepisy krajowe w poszczególnych państwach członkowskich znacznie się od siebie różnią. Pomimo działań podjętych przez niektóre państwa członkowskie w celu zreformowania swoich systemów w następstwie katastrof, jakie miały miejsce na Morzu Północnym w latach osiemdziesiątych XX wieku, nadal istnieje duże ryzyko wystąpienia poważnych wypadków w UE. W ciągu ostatnich 30 lat na całym świecie miało miejsce co najmniej 14 poważnych awarii instalacji wiertniczych, takich jak wybuchy i przypadki całkowitego zniszczenia platform, z czego 5 wydarzyło się w ciągu ostatnich 10 lat Konsekwencje poważnego wypadku mogą być dramatyczne. Może on pociągnąć za sobą ofiary śmiertelne oraz wyrządzić poważne szkody dla środowiska, a w rejonach przybrzeżnych i gospodarkach morskich może również spowodować szkody ekonomiczne. Pod względem finansowym incydent na skalę wypadku w Zatoce Meksykańskiej może wyrządzić szkody rzędu 30 mld euro.

Wraz z niniejszym wnioskiem ustawodawczym Komisja przedkłada wniosek dotyczący przystąpienia UE do protokołu do konwencji barcelońskiej, która zapewnia ochronę Morza Śródziemnego przed zanieczyszczeniem spowodowanym działalnością poszukiwawczo-wydobywczą.

• Tweet
• Pin It